Artık ne olduğunu kavradığımız, ilk adımını ve geri dönülemez noktasını tespit edebildiğimiz ritüeli modifiye ediyoruz.
Hedefimiz dürtümüzü dizginlemekle yetinmek değil (bu pek az işimize yarardı) fakat ritüeli çıkarlarımızla (değerlerimizle) uyumlu biçimde yeniden yazmak.
Kötü bir alışkanlığı, iyi bir alışkanlığa çevirmek.
Ritüel öyle bir final yapsın ki sonunda,
duygularımızın yön vermesiyle yıkıcı bir karar almaktan ziyade,
değerlerimizin kılavuzluğunda, sağlıklı bir seçim yapabilelim.
Ve nihayetinde yaptığımız seçimin sonuçlarını olumlu duygular iliştirerek zihinsel yazılıma işleyelim.Böylelikle onca yıldır birikmiş olan tortuyu sabırla kazıyabilelim.
Alternatif ritüelin zihinsel yazılımda belirgin yer etmesi için kendimizi başarılı hissetmeli, bir şekilde ödül aldığımızı düşüncesine yol vermeliyiz. (Elden ne gelir, beynimizin çalışma prensibi böyle)
Bu sayede bir sonraki sefer görünür olduğunda dürtü, özdeş güçte duygular yaratabilmekten uzaklaşabilsin.
İşim gereği şehir şehir dolaşıyorum, müşteri ziyaretleri...
Her şehirde kaldığım bir otel..
İlk zamanlar işime geliyordu, günün stresini atıyordum ama son dönemde kabusum oldu.
Uykusuz kalma pahasına, gece yarılarına kadar izliyor, ertesi gün müşterilere moralsiz, keyifsiz, feci yorgun bir halde satışa gidiyorum.
Şirketten gelen her telefonda, yaşanan en ufak aksilikte huysuzlanıyorum.
Bu işe bir son vermem gerektiğinin bilincindeyim bir süredir ama üzerine düştükçe daha da yapar oldum.
Gündüz hiç aklımda yokken, akşam saatleri yaklaşıp otele gidiş vaktim gelince birden bire gelip çatan bir dürtü beni hipnotize ediyor sanki.
Bir robota dönüşüyor, başka bir şey düşünemeden odama gidip saatlerce izleyip duruyorum.
Bir yorucu iş günü daha bitti, gidip dinlenmeliyim.
Arabamda daha önce defalarca kez kaldığım otelin yolunu tutuyorum.
Ansızın kalbim küt küt atmaya başlıyor, heyecanıma engel olamıyorum.
Evet, bu beklediğim dürtü.
Transa girmemeliyim; "bir dakika, bu sadece bir dürtü, bir duygusal yoğunluk"
Zihnime daha evvel izlediğim görüntüler hücüm ediyor, geçirdiğim güzel anları hatırlamaya zorlanıyorum.
Burasının benim için geri dönülmez nokta olduğunu sezebiliyorum; eğer bu hayali görüntülere birkaç saniye bile kapılırsam "sonuna kadar" giderim.
Seçeneklerim var...Bir karar vermem gerekiyor.
Aşırı derecede çelişkili duygular içerisindeyim ama bunlar bana zarar veremez, sadece kısa bir süre kendimi kötü hissedebilirim.
Seçeneklerim neler:
Ya duygularıma kapılıp bu akşamı porno izleyerek geçireceğim, ki bu durumda yarın tüm günüm huzursuz geçecek.
Ya da dinlenip uyuyacağım. O zaman ertesi günüm daha keyifli ve muhtemelen başarılı geçecek.
Duygularım benim üzerimde hakimiyet kuramaz, ben kendim için faydalı olanı seçiyorum.
Ertesi sabah huzurla, dinlenmiş biçimde uyandığımda, aldığım karar sayesinde günümüm nasıl da verimli geçtiğini, işimden keyif aldığımı görüyorum.
İşte karakterimizin zorlayıcı ritüelinin adımları:
Porno izleme isteği aklıma geldi (Ritüelin başlama noktası)
Birden zihnimde önceki izlemelerimden kalan hayaller canlandı, birkaç saniye bu hayaller içerisinde vakit geçirdim. (geri dönülemez nokta)
Anında yapmaya karar verdim.
Alelacele otele gittim.
Bilgisayarımı açıp saatlerce izledim.
Kendimi tatmin ettim. (ritüelin sonu)
Pişmanlığa kapılıp ertesi günümüm nasıl da ağır geçeceğini düşündüm.
Şimdi de geri dönülemez noktadan hemen önce zinciri kırıp zorlayıcı ritüele alternatif bir final yazalım.
Porno izleme dürtüsü aklıma geldi.
Bunun zaten beklediğim, hazırlıklı olduğum dürtü olduğunu fark edip derhal alarm cümlemi söyledim.
Kontrolden çıkmamak için zihnime hucüm eden hayalleri savuşturdum.
Duygusal bir şiddet yaşadığımı ama istersem duygularımın beni ele geçirmesime izin vermeyebileceğimi hatırladım.
Seçim yapma şansım olduğunu bildiğimden seçeneklerimin neler olduğu düşündüm.
Bu seçeneklerin sonuçlarını kısacık bir an aklımdan geçirdim.
Bana faydalı olacak seçeneği tercih ettim.
Kendimi dakikalar boyunca huzursuz hissettim ama beklediğim kadar zor da değildi.
Alabildiğim karar ve süreci yönetebilmem nedeniyle kendimle gurur duydum.
Uzun uzun durumun keyfini çıkarıp yarın nasıl verimli bir gün geçirebileceğimi düşündüm.
Ritüeli, davranış zincirimizi kırıp yeniden yazdık.
Gayemiz bu yeni zincirin yinelenmeye başlaması, zamanla otomatiğe bağlanması.
Dürtü, her seferinde daha da güç kaybederek baş gösterdiğinde, artık yeni yazdığımız ritüelin bir süre sonra bize eskisini büsbütün unutturması.
Lehimize sonuçlanan, yeniden yazılan ritüelle ilgili deneyimlerimize bir sonraki sefer sırtımızı dayayabilmemiz.
Makul bir süre içerisinde yeni ritüelin, bizim yoğun konsantrasyonumuza lüzüm bırakmaksızın kendi kendini tekrarlaması.
Şüphesiz en zoru olacak ilk seferi olacak. Sadece bir kez muvaffak olduğumuzda değişim gösteren zihinsel yazılım, bir sonraki sefer dürtü gün ışığına çıktığında işimizi hissedilir biçimde kolaylaştıracak.
Çözülmeyen duygular.
İlk seferi en zor olacak derken kast ettiğimiz sadece dürtü anında bizi davranışa çeken duyguların etki alanından çıkabilmek değil.
Ritüeli, "istenmeyen konuğa kapıyı açmamakla" bitirdiğimizde , sanki büyük bir fırsatın kaçtığını, devasa bir mahrumiyet yaşadığımızı, büyük ikramiyeyi tek rakamla kaçırdığımızı hissedecek olmamız dürtülerini kontrol etmeye çalışanlarımız için ciddi bir baş ağrısıdır.
Ritüeli, "istenmeyen konuğa kapıyı açmamakla" bitirdiğimizde , sanki büyük bir fırsatın kaçtığını, devasa bir mahrumiyet yaşadığımızı, büyük ikramiyeyi tek rakamla kaçırdığımızı düşünme eğiliminde olacağız.
Söylememize gerek var mı, tüm bunlar can sıkıcı duyguları tetikleyecek. Hemen çözülmeyecek, bir süre yanıbaşımızdan ayrılmacak tatsız duygular. Türkçesi, alışageldiğimizin aksine "içimizdeki ateşin sönmediğini" hissetmek bizde rahatsızlık yaratacak.
Tek amacımız dürtümüzün baştan çıkarıcılığına direnmek olduğunda, özellikle ilk dönemler bunu yapabiliyor olmak bize yeterince tatmin edici, yeterince doyurucu gelmeyecek.
Keza arzularımızın gel gitlerine karşı durmamız onları dindirmeyecek. Buruk bir tad kalacak damağımızda.
Hep orijinal tat Coca Cola'yı tercih etmiş birisinin bundan sonra diet Pepsi'ye kalması, belki daha kötüsü gazı kaçmış kola içmesi gibi.
Artık çok iyi öğrenmiş olduğumuz bir pratiği bu durumda da tekrarlamamız gerekecek:
Bu tatsız duygularla yakın iletişim kurmak, bize zarar veremeyeceklerini ve oldukça geçici olduklarını bilmek. Onlardan etkilenmemeye çalışmak. Bildiğiniz gibi buna duygularımızı izole edebilmek adını veriyoruz.
İyi haberi sona sakladık!
Hatırlayın, en iyi dürtü kontrolü, dürtü baş göstermeden çok önce yapılandır demiştik.
Öyleyse, biz de değişim için oturduğumuz yerde mevcut genel başkanın istifasını beklemeyeceğiz.
İnsiyatif alarak değişimin adımlarını kendi zihnimizde atmaya soyunacağız.
Öyle ki boy gösterdiklerinde dürtülerimiz bizden şaşıracakları bir cevap alsınlar.
Çalışma:
Daha önce yazdığınız zorlayıcı ritüelinizi, sonunda değerlerinize uygun bir karar alacağınız şekilde, geri dönülmez noktada müdahele edip yeniden yazabilir misiniz?
Comments